بررسی ارتباط پروتئوم بافت توموری پستان در زنان مبتلا به سرطان پستان داکتال مهاجم با شاخص توده بدنی

زمینه و هدف: گزارشات متعدد حاکی از تاثیر چاقی بر افزایش شیوع سرطان پستان در جوامع مختلف است. روش های آزمایشگاهی مختلفی برای پی بردن به مکانیسم های مولکولی و مارکرهای بیوشیمیایی دخیل در بروز سرطان پستان که اغلب ناشناخته هستند به کار برده شده است. در مطالعه ی حاضر، به بررسی ارتباط پروفایل پروتئینی بافت توموری پستان در زنان و شاخص توده ی بدنی (bmi) پرداخته شده است. روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی- تحقیقی، بیوپسی بافت توموری از 10 زن مبتلا به سرطان پستان داکتال مهاجم برداشته شد. بیماران در دو گروه bmi بالا (میانگین 41/33) و پایین (میانگین 04/26) قرار گرفتند. آنالیز پروتئین های هموژنه بیوپسی تومور پستان با فن آوری پروتئومیکس انجام شد. در این روش تفکیک پروتئین ها با استفاده از تکنیک الکتروفورز دو بعدی، آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار image master 2d platinium6.0، و آزمون t با سطح اطمینان 95 درصد و شناسایی هویت پروتئین های موردنظر با اسپتکروفتومتری جرمی maldi-tof ms/ms انجام گرفت. یافته ها: از بین لکه های پروتئینی، بیان گلیسرآلدهید 3- فسفات دهیدروژناز در بافت توموری گروه bmi بالا نسبت به گروه bmi پایین افزایش معنی داری داشت (01/0p<). در مقابل، بیان سیتوکراتین 19 در بافت توموری گروه bmi بالا در مقایسه با گروه دیگر کاهش معنی داری نشان داد (01/0p<). پروتئین apo a-1 فقط در بافت توموری گروه bmi پایین و hsp27 فقط در دربافت توموری گروه bmi بالا بیان شده بودند. نتیجه گیری: افزایش گلیسرآلدئید-3- فسفات دهیدروژناز در فعال کردن مسیر سیگنالینگ pi3k/akt دخیل بوده که همراه با سایر مولکول های پروتئینی شناسایی شده در بیوپسی پستان سرطانی زنان با bmi بالا در روند مکانیسم های مولکولی گسترش سرطان پستان دخیل هستند که انجام مطالعات بیشتر ضرورت دارد.